DOKUN BANA

DOKUN BANA

Donmuş tüm arzuların kan-revan
İçin dışın sürgün sevgilerden
Bakamazsın, dokunamazsın kimselere
Sus ve arın benimle

Bile nefretini, savur kinini göğsüme
ne denizi düşün şimdi
ne bir ağaç, ne vefa
Küçüksün nankörsün işte
sus ve arın benimle

Özgürlüğün acım olsun
Sevincin boğsun beni






Zübeyir KINDIRA