Gel

Gel

Yüzün bir sebepsiz korkuyla uçuk, 
O gün başucuma karalarla gel 
Arkanda, çepçevre, kızıl bir ufuk, 
Tepende simsiyah kargalarla gel 

Elinden, dal gibi düşerken ümit, 
Ne bir hasret dinle, ne bir ah işit; 
Bir yaprak ol, esen rüzgarlarla git, 
Kırık bir tekne ol, dalgalarla gel.

Necip Fazıl Kısakürek