Tâ Maverâdan

Tâ Maverâdan

Rüzâr öyle esti, öyle esti ki, 
Her şey uçup gitti, kaldı Yaradan. 
Ayna düştü, hayal, perdelerdeki 
Bir akiscik gibi çıktı aradan. 

Sırtımı uykuda dürtüyor bir el: 
Fırla yatağından koşar adım gel! 
O bir minicik zar, kabuğunu del! 
Seni çağıran var, tâ maverâdan! 

(1958)

Necip Fazıl Kısakürek