Zehir

Zehir

Çocukken haftalar bana asırdı; 
Derken saat oldu,derken saniye... 
İlk düşünce,beni yokluk ısırdı: 
Sonum yokluk olsa bu varlık niye? 

Yokluk,sende yoksun,bir var bir yoksun! 
İnsanoğlu kendi varından yoksun... 
Gelsin beni yokluk akrebi soksun! 
Bir zehir ki,hayat özü faniye...

Necip Fazıl Kısakürek